Marc en Barbara Dex over de spreuk

sept_spreuk

Hij brak door in 1968, met ‘O Clown’ tijdens Canzonissima. Zij zong dit voorjaar nog de pannen van het dak in Liefde voor Muziek. Marc en Barbara Dex zijn altijd elkaars grote held geweest. Toen hij Vlaamse zalen platzong, was zij vooral fan van Michael Jackson en Madonna. Maar wat ze van elkaar geleerd hebben, overbrugt alle verschillen. Twee generaties Dex vertellen over clichés en vooroordelen, over nu en de tijd van toen, over de verbindende kracht van jong en oud. Marc en Barbara zijn samen goud.

Marc Dex: Ik kom uit een kroostrijk gezin. We hadden thuis een klein boerderijtje en ons vader werkte in de fabriek. “Zie dat je een goeie stiel leert, dan zal je je kost wel verdienen”, zei hij. Hard werken zit in ons DNA. Dat wordt van generatie op generatie doorgegeven. Ik zie dat ook bij ons Barbara. Zij is een doorzetter, ze geeft niet rap op.

Ik heb altijd Nederlandstalige liedjes gezongen. Maar ik sta versteld over wat ons Barbara doet. Hoe zij verschillende stijlen en talen combineert. Vanuit het hart, met overtuiging en altijd op haar eigen unieke manier. Al die liedjes die ze gezongen heeft in Liefde voor Muziek zet ze helemaal naar haar hand. Chapeau. Daar kan ik nog van leren.

Barbara Dex: Onze papa heeft mij gelanceerd. De eerste jaren van mijn carrière was hij mijn rechterhand. Hij was mijn gids, hij zei wat ik moest doen en ik luisterde. Nu is dat anders. Ik volg intussen mijn eigen pad. En ik merk dat hij daar waardering en respect voor heeft. Maar die sterke basis heb ik aan hem te danken, daar kon ik op verder bouwen.

SAMEN IS DE OPLOSSING
Marc: Alles verandert zo snel tegenwoordig. Die AI en de hele technologische evolutie, ik word daar soms een beetje bang van. De jeugd gaat daar veel beter mee om. Ik heb gelukkig fantastische kleinkinderen die hun bompa leren hoe hij moet whatsappen en facetimen.

Ik maak me soms ook wel zorgen over de nieuwe generatie.De vluchtigheid, de snelheid waarmee ze leven. Het gebrek aan écht menselijke connectie. Vaak zitten ze alleen achter hun computer. Ze communiceren met heel de wereld maar ze hebben geen vrienden rond zich. Dat is een groot gemis. Ik denk dat de jeugd vandaag meer dan ooit behoefte heeft aan echte verbinding. Dat kunnen zij dan weer leren van onze generatie: tijd maken voor elkaar, en niet alleen online. Eens samen gaan wandelen, verhalen vertellen en luisteren naar elkaar. Dat zou toch al wat oplossen. Eenzaamheid is trouwens een probleem van élke generatie. Ook veel ouderen worstelen ermee. Dikwijls omdat we geen oog hebben voor mekaar.

ROZEN ZONDER DOORNEN ZIJN MAAR SCHIJN
Barbara: Ik woon in de Kempen, dichtbij mijn ouders. Elk jaar gaan we samen met heel de familie op vakantie. Dat warm-nest-gevoel hebben we meegekregen van thuis en ik geef dat ook weer door aan mijn kinderen. Het is echt schoon om te zien hoe graag zij naar bompa en bobo gaan. Ongelofelijk toch dat die kerels van twintig en vijfentwintig nog graag met de ouders en de grootouders op vakantie gaan! Die band tussen de verschillende generaties is heel belangrijk in ons leven. Wij leven niet naast elkaar, maar mét elkaar.

Marc: natuurlijk hebben wij soms ook discussies, het leven gaat niet altijd over rozen. Liefde zal nooit bloeien zonder pijn”, da’s het leven. Maar je moet dat kunnen uitspreken en voort gaan. Het is normaal dat mensen verschillen van elkaar, mannen, vrouwen, jong en oud, religies en culturen. Dat is geen probleem. Het wordt pas een probleem als we stoppen met praten met elkaar.

BRUGGEN BOUWEN IN PLAATS VAN KLOVEN SLAAN
Barbara: Onze kinderen durven ook hun mening zeggen. En dat vindt onzen bompa niet altijd zo gemakkelijk (lacht). Hij geeft niet graag toe in een discussie. Maar uiteindelijk is dat voor elke generatie een leerschool. Als we respectvol luisteren naar elkaar, kunnen we veel van elkaar leren. Jong van oud en oud van jong.

Marc: Levenservaring kan je niet wegcijferen. Het hele leven is een leerschool. Ik vind het heel bijzonder dat ik mijn levenslessen en inzichten met mijn kinderen en kleinkinderen kan delen. Dat geeft je toch het gevoel dat je iets moois bijdraagt aan de samenleving. Omgekeerd kunnen wij dan weer leren van de nieuwsgierigheid, de gedrevenheid en de frisse ideeën van jonge mensen. Dat moeten we ook durven toegeven.

Barbara: We moeten ook stoppen met te denken in negatieve clichés. Jongeren noemen we arrogant en lui en ouderen traag en weinig flexibel, terwijl we elkaar niet écht kennen. We zien vaak vooral de kloven terwijl we beter bruggen zouden bouwen. Ik denk dat de hele samenleving daar wel bij vaart: minder vooroordelen leidt tot minder verdeeldheid. Er is al zoveel miserie in de wereld. Ik denk dat we verder geraken als we de koppen bijeen steken, jong en oud samen. Ervaring én innovatie. Lessen uit het verleden én visie op de toekomst. We kunnen elkaar zoveel leren over het leven. Wat ik leer van mijn ouders én van mijn kinderen, dat is goud waard.

Download hier de maandspreuk →