Lynn Wesenbeek over de spreuk

“Zachte mensen gunnen elkaar het goede”, opent Lynn Wesenbeek ons gesprek. “Ze kunnen blij zijn voor een ander zijn geluk, ze zijn in staat verder te kijken dan hun eigen tegenslag.” De gewezen VTM-coryfee kent zelf de schaduwkant van het leven, maar behield toch altijd haar zachte gratie. Het voorbije jaar heeft Lynn zichzelf heruitgevonden als keramiste bij Studio Saudade. Een woord dat de subtiele balans beschrijft tussen vreugde en verdriet, tussen hard en zacht.

Geoefend in zachtheid
Ik ben door het leven geoefend in zachtheid. De tegenslagen die je tegenkomt maken je milder en begripvol voor de ander. Ik ben opgegroeid in een één-oudergezin. Ik was veertien, mijn zus zeventien toen onze mama ernstig ziek werd. Terwijl zij maandenlang in het ziekenhuis lag, woonden wij met zijn tweeën alleen thuis. Er waren vrienden en buren die een oogje in het zeil hielden. We woonden op Luchtbal in Antwerpen, de sociale cohesie in die buurt was groot. Ik heb daar eigenlijk graag gewoond. Het was een kleine, hechte gemeenschap.

De kracht van zacht
Het was zeker geen gemakkelijke tijd. Toch vind ik niet dat ik een slechte jeugd heb gehad. Er was zachtheid thuis en dat was ons grote geluk. Wij werden heel graag gezien door mama. Dat is het schoonste cadeau dat je je kinderen kan geven. Die liefdevolle basis draagt je door het leven. Mama stimuleerde ons om onszelf graag te zien en om oog te hebben voor de ander.

Ik ben dankbaar dat ik in mijn leven twee vrouwen heb gekend die van zacht zijn een kracht hebben gemaakt: mijn mama en mijn schoonmama. Mama is uiteindelijk overleden op haar 49ste. Maar tot het einde bleef ze veerkrachtig en positief. De pijn en de tegenslag hebben haar nooit verhard. Mijn schoonmama werd op haar 28ste weduwe, bouwde haar leven helemaal zelf verder uit en bleef tot haar 90ste een inspiratiebron. Twee kwetsbare, moedige vrouwen.

Zachtheid is een keuze
In een ruwe wereld is het best moedig om zacht te zijn. Zachtheid is een keuze. Het is weigeren om wreedheid te normaliseren. Dat vraagt meer kracht dan meedoen met de pestkoppen. Je kan ervoor kiezen om mens te blijven wanneer anderen hun menselijkheid verliezen.

Misschien heeft onze zachtheid geen vat op wereldleiders zoals Poetin, Netanyahu of Trump. Maar in je eigen leefwereld maak je wel degelijk het verschil door bv gewoon vriendelijk te zijn.

Ik ga uit van het goede in de mens en dat iedereen zijn best doet om het beste van zichzelf te geven. In de praktijk lukt dat natuurlijk niet altijd, we zijn mensen, we mogen feilbaar zijn.

Een poosje geleden werd ik in een winkel heel onvriendelijk behandeld. Wat scheelt er in dat leven, vraag ik me dan af. Heeft die persoon een lastige dag, zijn er thuis problemen, heeft ze pijn of verdriet? Ik ga er vanuit dat die kilte een oorzaak heeft, dat er iets gaande is in dat leven dat de zachtheid verhardt.

Zachtheid in een hoekje
Als je naar het nieuws kijkt, krijg je het slechtste uit alle hoeken van de wereld te zien. Maar er worden zoveel hoeken niet belicht waar heel veel moois gebeurt. Mijn dochter had een poosje geleden een presentatieopdracht voor SOS Kinderdorpen. Achteraf belde ze mij: “Mama, ik ben zelden zo geraakt. Al die vrijwilligers, zoveel mensen die zich belangeloos inzetten voor de ander.” Daar word ik stil van.

En het kan ook dichter bij huis. Mijn tante van 82 helpt één dag per week in een centrum voor mensen met het syndroom van Down. Ze lezen en knutselen samen en ze helpt met koken. In plaats van te zitten kniezen dat de kleinkinderen geen tijd hebben, maakt ze anderen gelukkig met haar de tijd en energie. Dat vind ik sterk in al zijn zachtheid.

Zachte taal
Zachte communicatie vind ik ook heel belangrijk. Zacht zijn wil niet zeggen dat je zomaar over je heen laat lopen. Je mag gerust op je strepen staan. En soms neem je beslissingen die voor de ander hard aankomen, zowel professioneel als privé. De manier waarop je communiceert maakt een groot verschil. Toen ik in 2012 door VTM aan de deur werd gezet, was dat hard om te slikken. Maar vooral het gebrek aan transparantie en toelichting maakte het pijnlijk. Er werd mij geen zacht afscheid gegund.

Eén van de keramische hoofden die ik maak heet ‘Swimming Charlotte’, ze draagt een badmuts met golfjes op. Die golven staan voor de ups en downs van het leven, de moed en de wanhoop. Met dat hoofdje wil ik zeggen: ik herken jouw hoogtes en laagtes, jouw eb en vloed. Dus bijna letterlijk: kop op! We zijn uiteindelijk allemaal kwetsbare mensen.

Download hier de maandspreuk →