Koen Wauters over de spreuk...

750_spreuk

Koen Wauters zong jaren geleden al zijn eigen spreuk…
Ik kom uit een warm gezin van zes met twee zeer geëngageerde ouders. Zorgen voor elkaar en voor anderen is ons met de paplepel meegegeven. Zelf zorg ik ook graag voor anderen en ben ik best wel sociaal. Vroeger nog meer, dan wou ik echt voortdurend op pad, naar buiten, mensen ontmoeten. In coronatijden werd dat sociale moeilijker. Tijdens de eerste lockdown viel dat allemaal nog mee, je hebt plots tijd voor dingen waar je anders geen tijd voor hebt. Maar wat later val je toch terug op jezelf, word je des te harder geconfronteerd met jezelf. Je kan niet anders dan voor de spiegel gaan staan en naar jezelf kijken. Wat doe ik? Wie ben ik? Zie ik mezelf graag?

Ik heb me nooit eenzaam gevoeld, denk ik. Wel alleen.
Het vreemde is dat alleen zijn me best beviel. Dat ik tot mijn eigen verwondering en geluk best goed gezelschap voor mezelf bleek. Natuurlijk spreek ik vanuit een comfortabele positie: ik héb familie, ik héb vrienden. Zij zijn altijd mijn back-up. En het feit dat je wéét dat er mensen zijn die voor jou willen zorgen als dat nodig zou zijn, is een heel bijzonder gevoel. Ik ben me ervan bewust dat dat niet voor iedereen zo is. Jullie eenzaamheidsonderzoek toonde dat ook aan. Iedereen hééft ook iemand nodig, dat is gewoon zo.

Veel vrienden vind ik dan weer niet nodig.
Iemand die er voor je is op cruciale momenten en vooral iemand die je neemt zoals je bent, dat is voor mij essentieel. Iemand die voorbij mijn bekendheid kijkt, ook. Samen lol maken, het over gewone dingen kunnen hebben. Geven en nemen in balans. Iemand alle geluk gunnen zonder jaloezie, elkaar een spiegel durven voorhouden, dat is voor mij echte vriendschap. En ik hoop, nee, ik denk, dat ik voor een aantal mensen ook een goede vriend ben.

Bij The Voice mag ik nu jonge mensen begeleiden op hun muzikale weg. Ik heb het geluk gehad dat ik zelf al heel vroeg hele bijzondere mensen ontmoette die mij de weg wezen. Zoals Jan Leyers en Bart Peeters bijvoorbeeld. En natuurlijk is mijn broer er altijd geweest. Die band wordt alleen nog maar specialer. Wij maken muziek samen en vullen elkaar daarin perfect aan, hebben elk onze rol, wij racen samen, hij is peter van mijn dochter. Wij hebben veel plezier samen maar we zijn er ook voor elkaar op hele moeilijke momenten.

Dat hebben we zeker van thuis meegekregen, die verbondenheid.
En ook dat je nooit mag vergeten wat er buiten je kleine cirkel gebeurt. Dat je je bewust moet zijn van andere situaties en contexten. Dat niet iedereen dezelfde kansen kreeg. Ik realiseerde me nu pas dat Bond zonder Naam net die mensen ook kansen geeft die minder kansen kregen, voor hen opkomt. Dat wist ik eigenlijk niet en daarom wil ik dat nu zo graag uitdragen. Dat jullie zoveel meer dan spreuken zijn die ik ken van bij ons thuis vroeger aan de muur.

Download hier de maandspreuk →