...de dag waarop ik mij vrijwillig in de gevangenis laat opsluiten, geroosterd brood zal eten met confituur, met S. de kamer deel en alleen maar plas in ons gedeeld toilet.
Vandaag is het zover. Ik geef Zwarte Brugstraat 4 in, het adres van de gevangenis van Hasselt, op 10 minuutjes van mijn appartement. Ik ben klaar om vijf dagen achter tralies te gaan leven.
Acht uur. Tijd voor de eerste dag werken in de wasserij. Het heeft iets huiselijks. Het is er warm, het ruikt er fris, maar er is een hels lawaai. Er staan twee grote wasmachines en een droogkast, twee professionele strijkplanken met stoom en pedaal. Mijn huishoudelijke skills zijn een stuk verbeterd na deze week.
… een dag van dromen, van poetsen, van het cachot....en ook van afscheid van de vrouwen.
Ik heb een paar uur geslapen en gedroomd dat mijn buurvrouw C. een ex-gedetineerde is. Het is nog niet zo’n gek idee, want 98% van de gevangenen komt ooit weer vrij. Dan staan ze achter je aan de kassa, zitten ze naast je op de bus of worden ze je buur.
Donderdag. Ik ben aangekomen op de drugvrije afdeling (DVA). Jawel! Kort door de bocht: een gevangenis is een ziekmakende omgeving waar je crimineel slimmer wordt. Gevangenen vertrouwen me toe dat ze op de gewone vleugels met andere drugs begonnen te experimenteren of met hogere dosissen om de tijd te doden.
Goeiemorgen. Vandaag is het de laatste dag. De mannen op DVA lijken heel eerlijk, ook over hun feiten. Dat is confronterend, niet in het minst voor mezelf.
Ze hebben het over schaamte, spijt en het goed maken. Wat voornamelijk wordt uitgespit hier, is het rationaliseren, het goedpraten van wat ze verkeerd deden.
